محبوب‌ترین نظریه در میان دانشمندان این است که آب توسط دنباله دار‌ها و سیارک‌ها به زمین آورده شده است. داده‌های فضاپیمای رزتا، مدارگرد طیف سنج آژانس فضایی اروپا نشان می‌دهد که آبی که ما در زمین داریم،‌‌ همان آبی نیست که در دنباله دار‌هایی نظیر رزتا وجود دارد.

محققان معتقدند که آب باید در مرحله‌ای دیگر از تکامل زمین به آن داده شده باشد. با این حال مشخص نیست که این آب از کدام خاندان آسمانی به زمین رسیده است. اجرام کوچک نظیر سیارک‌های منطقهٔ مشتری، دنباله دار‌های ابر‌های اورت و دنباله دار‌های کوییپری مظنون‌های این راز کیهانی هستند.

 
داده‌های حاصل از بررسی بخار آب در دنباله دار چوریومف با ابزار‌های طیف سنجی رزتا نشان می‌دهد که نسبت وجود دوتریم به هیدروژن در دنباله دار چوریومف بیش از سه برابر میزان زمینی آن است. و این بدان معناست که بعید است دنباله داری مانند چوریومف مسئول رسیدن آب به زمین بوده باشد.

دوتریم ایزوتوپی از هیدروژن است که از نظر سنگینی و طعم نسبت به هیدروژن برتری دارد.


حدود ۳۰ سال پیش در سال ۱۹۸۶ نیز که دانشمندان در ماموریت جیتو، دنباله دار هالی را مورد بررسی قرار دادند مشخص شد نسبت حضور دوتریم در این جرم خرد، حدودا ۲ برابر زمین است. آن زمان دانشمندان نتیجه گرفتند که احتمالا آب موجود در زمین از ابر اورت نیامده است چرا که مشاهدات بعدی آن‌ها بر روی چند دنباله دیگر که از اورت می‌آمدند نیز چنین نتیجه‌ای را در بر داشت.

اگر چه هنوز دلیل قاطعی برای رد این باور که آب در زمین ارمغان یک دنباله دار بوده، وجود ندارد اما یافته‌های اخیر رزتا ضربه‌ای مختصر به این باور وارد آورده است.
باشگاه خبرنگاران